Το Viognier (Βιονιέ) ίσως το ξέρεις, ίσως και όχι. Το Οινοποιείο Γιαννίκου καλά θα κάνεις να το μάθεις πάντως. Όχι γιατί θα σε εξετάσουμε, αλλά γιατί με αυτά που δοκιμάζουμε έως τώρα, μάλλον θα μας απασχολεί συχνά.
Πίσω στο Viognier όμως. Γαλλική ποικιλία, από τις κυριότερες του Ροδανού. Δύσκολη όμως, πολύ ευοξείδοτη, απαιτεί μεγάλη μαεστρία από τον παραγωγό, κυρίως αν την περάσει από βαρέλι. Παρόλα αυτά, απόλυτα ερωτεύσιμη, καλλιεργείται σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, κυρίως λόγω του αρωματικού της δυναμικού που κινείται από ροδάκινο μέχρι και κερήθρα και από αχλάδι έως βιολέτα και περιστασιακά μεταλλική αίσθηση.
Οι εμφανίσεις της στη χώρα μας είναι μετρημένες στα δάχτυλα (του ενός χεριού). Αναζητά περιοχές με σταθερά ζεστές περιόδους για να ωριμάσει αλλά όχι υπερβολικά ζεστές προκειμένου να προλάβει να εκφράσει την αρωματική της εξέλιξη πριν το παρακάνει με τα σάκχαρα και επακόλουθα την αλκοόλη. Φαίνεται ότι η ποικιλία θέλει ιστορίες και οι ηλιόλουστοι αμπελώνες του Μιχάλη Γιαννίκου φωλιάζουν στην περιοχή των αρχαίων Μυκηνών ανάμεσα στις επικές ιστορίες της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Στο Νέος Άνεμος 2014 του Οινοποιείου Γιαννίκου η ποικιλία δείχνει να βρίσκει τον εαυτό της.
Βιολογικός αμπελώνας και διεθνή βραβεία πάνε μαζί σε ένα κρασί ιδιαίτερα νόστιμο και αρωματικό, που σχεδόν όλο καταναλώνεται εξαγωγικά. Οι 3 μήνες παραμονής σε γαλλικά βαρέλια 228 lt πρώτης αλλά και δεύτερης χρήσης, τονίζουν τη φυσική λιπαρότητα της ποικιλίας και προσδίδουν όγκο και πολυπλοκότητα χωρίς να σκεπάζουν το όμορφα εκφρασμένο φρούτο.
Δεν υπήρχε καταλληλότερη εποχή για να ανακαλύψουμε (έστω και στις τελευταίες του φιάλες) τον Νέο Άνεμο 2014 του Οινοποιείου Γιαννίκος. Ήδη τον βλέπουμε να φιγουράρει στα Χριστουγεννιάτικα καλέσματα, δίπλα σε γεμιστές γαλοπούλες με βερίκοκα και κάστανα.